Καθώς τριγυρνούσα χαρωπή και ενθουσιώδης μέσα στα περίπτερα της Έκθεσης Βιβλίου Θεσσαλονίκης, έπεσα πάνω σ' έναν τίτλο βιβλίου που μου κίνησε το ενδιαφέρον (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν εντόπισα ένα σωρό άλλα ενδιαφέροντα βιβλία) και το ξεφύλλισα χωρίς δεύτερη σκέψη.
Εγώ τα Ξέρω Όλα για τη Δασκάλα μου, εκδόσεις Μεταίχμιο
Εγώ τα Ξέρω Όλα για τη Δασκάλα μου, εκδόσεις Μεταίχμιο
Ένα βιβλίο για το πώς ένα μικρό παιδί βλέπει την καθημερινή ζωή της δασκάλας του, καθώς και την ίδια τη δασκάλα του ως άνθρωπο...
Μπορώ να πω οτι συγκινήθηκα αρκετά, αλλά δε βρίσκω ακόμη το λόγο.
Ήταν γιατί το βιβλίο εστίασε στη σχέση του μικρού μαθητή με τη δασκάλα του;
Ήταν γιατί θυμήθηκα το πώς έβλεπα εγώ τις δικές μου δασκάλες ή τους καθηγητές μου;
Ήταν γιατί συνειδητοποίησα πως μεγάλωσα και τώρα πια έχω του δικούς μου μαθητές που μάλλον πιστεύουν όσα γράφει το βιβλίο για μένα;
Ήταν γιατί μου άρεσε που κάποιοι συγγραφείς αφιέρωσαν ένα βιβλίο για τη δασκάλα;
Ίσως για όλους τους παραπάνω λόγους.
Ίσως γιατί κάποιες φορές, αν όχι τις περισσότερες, θέλουμε να μας καταλαβαίνουν οι άλλοι. Για να μπορούμε να συνεχίζουμε. Για να μπορούμε να δίνουμε ακόμη περισσότερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου