Μουσικό παραμύθι που σε ταξιδεύει σε μια πολιτεία όπου οι κάτοικοί της δε γελούσαν ποτέ...Ίσως να μας θυμίζει κάτι αυτή η πολιτεία...Κάτι από τους εαυτούς μας...
Από τη δική μας πόλη και την καθημερινότητά μας.
Σήμερα, το cd έπαιξε την Αγέλαστη Πολιτεία από τη αρχή μέχρι το τέλος. Ελεύθερα χωρίς καμία οδηγία, τα παιδιά απλώς άκουσαν το παραμύθι.
Η μόνη προετοιμασία που είχε γίνει ήταν μία σύντομη αναφορά στους καλικάντζαρους, στα καλικαντζαρένια καμώματα, στις ζαβολιές τους, στη λατρεία τους για τα γλυκά.
Το cd λοιπόν έπαιζε και ένα τσούρμο μαθητών νηπιαγωγείου άκουγαν με προσήλωση και πού και πού ρωτούσαν για να μάθουν περισσότερα για την ιστορία.
Σιγά σιγά κάποια παιδιά ξαθάρεψαν κι άρχισαν να κινούνται ελεύθερα στο χώρο...Ήρεμα, χρησιμοποιούσαν το σώμα τους και κινούνταν με το ρυθμό της μουσικής. Κι όταν ο ρυθμός γινόταν εντονότερος, τότε οι κινήσεις τους εξελίσσονταν σε πιο ξεκάθαρες, πιο κοφτές, πιο αποφασιστικές.
Μέχρι που η πλειοψηφία των παιδιών ξεκίνησε να χορεύει, ρυθμικά και προσεχτικά, γρήγορα και αργά, χαμογελαστά και ξεκαρδιστικά.
Κι έτσι ξυπνήσαμε την Αγέλαστη Πολιτεία...
Όμορφη εμπειρία που δύσκολα ξεχνιέται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου