Ας Μιλήσουμε για όσα Νιώθουμε!

"Κυρία, τι είναι ο εαυτός μου;"....

"Πήγαινε στον καθρέφτη της τάξης και θα βρεις την απάντηση..."

Όλα ξεκίνησαν από τον παραπάνω διάλογο. 

Η Αθηνά πήγε στον καθρέφτη, βρήκε τον εαυτό της και άρχισε να τον παρατηρεί.

'Ενα- ένα, τα προνήπια πήγαν στον καθρέφτη και παρατήρησαν τους εαυτούς τους...

Μετά, ξεκίνησε ένα παιχνίδι με γκριμάτσες που αποδείχτηκε άκρως απολαυστικό. 

Τα παιδιά χρησιμοποίησαν το πρόσωπό τους για να κάνουν πως λυπούνται, πως χαίρονται, πως φοβούνται.

Με αφορμή όλα αυτά, τους παρουσίασα το βιβλίο "Αυτό Που Νιώθω", το οποίο ξεφυλλίσαμε μαζί, βλέποντας ένα σωρό συναισθήματα που όλα τα παιδιά είχαν νιώσει κάποια στιγμή, χωρίς όμως να ξέρουν τι νιώθουν.

Το βιβλίο αποτέλεσε μια πολύ ωραία αφορμή για να μιλήσουμε για τα συναισθήματα. Γνωρίσαμε τα συναισθήματά μας (θυμός, χαρά, λύπη, ντροπή, ζήλεια και πολλά άλλα), μιλήσαμε για τους λόγους που μας κάνουν να νιώθουμε διάφορα συναισθήματα και μοιραστήκαμε εμπειρίες πλούσιες σε συναισθήματα.

Το πιο σημαντικό από όλα ήταν οτι τα παιδιά συνειδητοποίησαν πως, κάποιες φορές στη ζωή τους, όλοι έχουν νιώσει χαρά, λύπη, θυμό, ντροπή, ζήλεια ή ενθουσιασμό. Μπορεί οι λόγοι να είναι διαφορετικοί, τα συναισθήματα όμως είναι ίδια.

Η παραπάνω ανακάλυψη βοήθησε τα παιδιά στο να εκφραστούν εύκολα και να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους με ειλικρίνεια.

"Ζηλεύω όταν η μαμά μου παίρνει αγκαλιά το μωρό"

"Φοβάμαι όταν κλείνουν το φως στο δωμάτιό μου"

"Χαίρομαι όταν με παίζουν οι φίλες μου"

"Ενθουσιάζομαι όταν μου φέρνουν δώρα"

"Ντρέπομαι όταν με μαλώνουν"

Δυνατές και τρυφερές στιγμές σε μία τάξη νηπιαγωγείου...

Πόσο πολύ αξίζουν;...